Hilligenpad, dag 4 naar Weerselo: 13.5 km

Gisteravond aten we bij het 'Ouale Roadhoes' in Tubbergen, Suus maakte deze foto omdat ik met mijn shirt en lipstick zo mooi bij de kleur van het verfwerk van het raadhuis paste.

En zo kwamen we naar huis gewandeld tot we in het zicht van ons logeeradres kwamen 🤫

Ik vergat jullie nog de foto te delen van deze kist die we bij de oprit van een boerderij zagen staan, vol thee, tincturen en massageolie. Er was een praktijk voor

tenenlezen, toevallig hoorde ik er vandaag over in het luisterboek van Joke van Leeuwen (Mijn leven als mens) dat ik luister, de moeder van de hoofdfiguur houdt zich daar naast haar werk als ademtherapeute mee bezig. 

We zochten het op met vriend Google, er gaat een wereld voor je open. Je kunt van de tenen allerlei karaktereigenschappen aflezen, tegenslagen in het leven benoemen, liefde voelen, emoties, psychische dilemma's. 

Ik had graag onze gastvrouw op de foto gezet, maar ik durfde het niet te vragen; het was een vrouw van 60+ met lange blonde haren en kleurige kleding, ook in haar huis had alles levendige kleuren.

We aten aan een tafeltje in de zon buiten, het was volgeladen met verse broodjes, sap en aardbeien. Ze genoot van ons enthousiasme en Suus was meteen vriendjes met haar hond en katten.

We liepen vandaag maar een kort traject, dus deden het heerlijk rustig aan. Na de lunch lagen we heerlijk en uurtje te soezen aan de rand van een weiland met om ons heen zoemende insecten en vogelgezang, óók wel eens fijn! 

Hier zitten we bij het kapelletje naast de 500 jaar oud Kroezeboom, helemaal hol en met ijzeren pennen bijeen gehouden, maar nog steeds vol in het blad. Deze staat natuurlijk op een magische plek, waar in het verleden een hilligen huesken stond, later hielden katholieken onder deze boom geheime missen (door protestanten uit hun eigen kerken verdreven) en dan was er óók nog iets met leilijnen waar ik het fijne niet van heb onthouden. 

De verrassing van de dag zat aan het eind, we belden aan bij ons gastadres: een heuse boerderij! We kregen het woonhuis van de voormalige boerderij uit 1903 als verblijf: oude paneel deuren, tegeltjeswanden, en met een glazen ruit om in de stal te kijken waar wat jongvee staat.

Buiten horen we kipjes, het gekukel van de haan en het geloei van de koeien in de nieuwe stal. Het ademt de sfeer van de oude boerderij van boer Willem waar ik eerder over vertelde, het is alsof de tijd hier heeft stilgestaan. 

Pure boerderijromantiek!

Het enige wat ontbreekt is een koud biertje, dus straks moeten we nog even in de benen naar het lokale café! 

NB Wouter is ziek én coronapositief getest, net een week na zijn eerste vaccinatie tóch nog te pakken genomen. Hopen dat hij het goed doorstaat (en dat zijn reuk gespaard blijft!)