In mei 2014 liep ik met Suzanne de Camino Frances, onze eerste Camino in Spanje. In die maand hebben we meerdere Nederlandse pelgrims ontmoet, we vormden niet één groep, we liepen nooit met zijn allen tegelijk, maar er ontstond een groepje van zeven personen dat elkaar al zeven jaar ontmoet, meestal twee maal per jaar, wat in het Covid jaar niet kon.
We lopen dus al jaren in elkaars leven mee en kletsen gewoon verder als we bij elkaar zijn. Bijzonder en dierbaar.
Vandaag was ik de gastvrouw. We verzamelden bij Oortjespad bij Kamerik, hier in het Groene Hart. Ik zorgde voor koffie met wat lekkers bij aanvang op een grasveld. Het was een schitterende, zonnige dag!
Ik had een wandeling uitgezocht van 12 km, te volgen via wandel knooppunten en (als je de route op het kaartje ziet) niet écht ingewikkeld.
Door alle geklets én het hoge gras misten we toch hier en daar een paaltje en liepen we meerdere keren verkeerd.
Helaas mochten we op een aantal plekken niet de aangegeven route door het weiland lopen, omdat het broedseizoen nog gaande is; achteraf had ik als organisator beter de route vóór kunnen lopen! We liepen al met al twee kilometer méér dan de aangegeven afstand.
Simone, die deze zomer een groepje gaat begeleiden op de Camino Frances, vroeg pas of dat ook niet iets voor mij zou zijn; als reisleider deed ik het vandaag echter niet zo best. 🤭
In Kockengen hadden we een pauze op een paar bankjes in de schaduw met een koud alcoholvrij witbiertje, een frietje of een boterham.
Op één persoon na zijn we de laatste jaren doorgegaan met pelgrimeren. En vijf van ons(!) hebben tatoeages als herinnering, ikzelf heb met Suzanne een bescheiden caminoschelpje op mijn voet laten zetten in Santiago, Pascal heeft in meerdere sessies een volledig kunstwerk laten zetten met o.a. de kathedraal, St Jacob met zijn staf en een stempel uit zijn pelgrimspaspoort.
Het was heel vreemd om met zoveel mensen bij elkaar te zijn, dat is zó lang niet mogelijk geweest.
Na afloop zaten we gezellig op de vlonder bij ons thuis te borrelen en aten we buiten op het erf. Fijn dat het weer meewerkte en dat we heerlijk buiten konden zitten, anders hadden we de maaltijd moeten skippen, want met vier gasten binnen had het volgende de nieuwe regels wél gemogen, maar had ik het denk ik nog niet aangedurfd.
Ik ben het volledig ontwend om voor een gezelschap te koken, ik was er gister gewoon zenuwachtig voor. Eerst gister een wagentje in de supermarkt vullen (al lang niet meer zóveel in mijn karretje gehad!), toen een middag groentes snijden, soep en een ovenschotel koken, vandaag een salade bij elkaar mikken en brood afbakken en net alles weer schoonmaken en opruimen.
Die bezoekersstress hebben we een jaar niet gehad, maar het was het wel waard, het was ouderwets gezellig!
Het was een topdag!
BeantwoordenVerwijderen