Onrust

Ik deel in mijn blog alle voorspoed in deze maanden, maar als ik eerlijk wil zijn dan moet ik ook mijn zorgen delen.

De laatste weken heb ik klachten van keelpijn bij slikken, hoofdpijn, wat conditievermindering en ik ben een paar kilo afgevallen.

Vrijdag heeft de huisarts me bekeken, hij zag niks in mijn keel en voelde niks in mijn hals.

Bij maandelijkse bloedcontrole was mijn Hb gedaald (6.1) en had ik verhoogde leverwaarden.

Vandaag moest ik voor een PET-CTSCAN naar het Prinses Máxima Centrum, het kankerziekenhuis voor kinderen. 

En nu is het afwachten of er een verklaring komt voor dit alles. Misschien valt het allemaal mee, maar de onrust is er. Ik heb nog geen vervolgafspraak bij de hematoloog, ik zal wel een telefoontje krijgen......

Hanneke ging met de mannetjes fietsen en kwam terug met vogelwikke. Als echte bioloog gebruikt zijn geen PlantNet-app, maar zoekt ze thuis in de oude Flora van Marcel de verschillen tussen de soorten wikke, tot ze weet welke het is. Bij eerdere gezamenlijke reizen gingen alle te determineren plantjes die we onderweg tegenkwamen mee naar huis, waar ze op naam werden gebracht en gedroogd in een bloemenpersje voor in haar herbarium.

Inmiddels hebben Maarten en Hanneke op de vijfde dag een Covid-zelftest gedaan uit de voorraaddoos van Hannah, die als juf elke week twee zelftesten moet doen, ze zijn coronavrij. 

Marcel haalde oma Bé voor een logeerpartijtje, zodat ze het gezinnetje ook even mee kan maken. 

Binnen de kortste keren zat de hele familie zoet aan tafel Pokemonplaten te kleuren!

Helemaal gezellig

De dagen zijn zo lekker gewóón!

's Morgens gezellig geklets met het jongetje dat het eerst wakker wordt (genieten!), dan voorlezen in het grote bed, een uitbundig ontbijt met bruine boterhammen (hebben ze daar niet), cruesli en beschuitjes en dan lekker kleuren. 

We liepen een 'Haeckje' en zagen verbazend veel bermbloeiers.

Abel kreeg vorig jaar een kinderfototoestel van ons waar hij verbazend veel mee fotografeerde, hij maakte geen wandeling zonder zijn camera. Nu kreeg hij voor zijn zevende verjaardag een 'grote mensen compact camera', daar is nog wel enige instructie bij nodig, maar het biedt hem ook veel meer mogelijkheden. 

Al het groen stond vol in bloei en er was al een poos niet gemaaid, zodat het wel een jungle leek. Luuk verwachtte dan ook slangen en krokodillen tegen te kunnen komen. Toen hij begreep dat er geen krokodillen waren in Nederland probeerde hij nog even: 'kaaimannen?', maar nee, óók al niet, saai land! 

Af en toe kreeg ik tijdens het lopen Luuks kleine knuistje in mijn hand, dat gevoel van vertrouwen dat zo'n mannetje dan geeft, zó lief! 

Toen Maarten en Hanneke in oktober vertrokken lieten ze een 4000 stukjes puzzel in wording achter op een plaat op de grond in de voorkamer. Marcel is er mee verder gegaan en had destijds berekend, dat ie in augustus klaar zou moeten zijn. Nu zij zich er óók weer op storten kan dat nog wel eens bewaarheid worden en ben ik eindelijk van dat rotding in de kamer af straks!

Familytime

Nou ontkomen jullie natuurlijk niet aan de ene na de andere happy family foto. 

In Costa Rica wordt het om vijf licht en dan worden de kinderen wakker, om zes uur ontbijten ze en om zeven uur is het school of thuisonderwijs. Vanmorgen werd Abel als eerste pas om kwart voor negen wakker en kwam hij gezellig kletsen bij ons in het grote bed, later kwam Luuk erbij en was het voorleestijd: de reuzenkrokodil! Wat een heerlijke, intieme geluksmomenten.

De jongens zijn de laatste tijd helemaal gefascineerd door stenen en fossielen, wat een heerlijkheid: een erf vól grind, de ene steen nog mooier dan de ander! 

En toen kwam tante Suus met Maxwell en de hond.....

           ...en tante Hannah!

            De fietsen weer van zolder

           Pokemon Go in de speeltuin

Na al dat familiegeluk kan de dag alleen nog verpest worden door een falend Nederlands elftal 😉

Daar zijn ze!

We werden goed op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de laatste etmalen. Matthijs bracht de familie naar San José op donderdag, waar ze een Covid test kregen.

Vrijdagavond het bevrijdende moment dat ze zonder ellende het vliegveld hadden bereikt en ingecheckt waren.....

....vanmiddag hadden ze Europa bereikt en zaten ze een paar uurtjes in Parijs (waar ze, afgeleid door een grote valpartij op de eerste dag van de Tour de France op de schermen bijna de vlucht naar Amsterdam hadden weten te missen!)

Marcel haalde ze af op Schiphol en even later zaten we gezellig met zijn allen in de tuin in Zegveld! We gaven elkaar één dikke knuffel (met afgewend hoofd) en gingen door waar we in oktober eindigden. 

De jongens vlogen af op de kippen en de schaapjes en voelden zich weer thuis. 

We aten heel Hollands tomatensoep (had ik nog nooit eerder van verse tomaten gemaakt!) en broodjes kroket. 

Ze waren superblij met hun dekbedden en kregen, toen ze in pyamaatjes zaten, een Roald Dahl voorleesboek voor de bedrituelen de komende week. 

Wat een leven weer in huis! Heerlijk!

De Mantelmeeuw

Ik ben kook- en zorgvrijwilliger in hospice de Mantelmeeuw in Woerden en kook sinds een aantal weken weer wekelijks voor de bewoners.

Deze week stond het hospice weer een paar keer in de agenda: maandag een kookoverleg, vervolgens een vergelijkend warenonderzoek voor de aanschaf van een paar pannen (geld uitgeven van een ander moet altijd éxtra zorgvuldig) en vandaag het jaarlijkse vrijwilligersuitje. Een hele uitdaging in coronatijd! Er waren ruim zestig vrijwilligers! 

Het was goed doordacht, alles buiten en we werden verdeeld in groepjes van zes. Het was gelukkig prachtig weer! 

Na de ontvangst op picknickkleden in het Brediuspark, waar we ons eerste hapje kregen, gingen we in groepjes aan de wandel door het park en liepen we de hele Singel rond. De eerste pleisterplaats was het hospice, waar we een soepje kregen, zo kwamen we nog een aantal plekken tegen waar we steeds iets lekkers te eten kregen: een foodtruck met flamkuchen, een stop met een pasta salade, een kaasplankje bij de ingang van het park en op het eindpunt een chocolade mousse met koffie. 

Ik werd verrast door de prachtige plekken die Woerden te bieden heeft! Mooie route, leuk om te lopen als je gasten hebt. 

We eindigden in het Brediuspark met een gezamenlijke activiteit met vrijwilligers op anderhalve meter en het gooien van kluwens wol die uiteindelijk eindigde in een groot spinnenweb om de verbondenheid te symboliseren. 

Vorige week deed ik nog mee aan een training: 'werken vanuit de Bedoeling', ons gezamenlijke streven om de bewoner in zijn laatste stuk van het leven te verzorgen en aandacht te geven. 

Het is fijn om die verbondenheid met elkaar te mogen beleven én het is fijn dat de organisatie ons erom waardeert.

Chaos in Costa Rica

Maarten: 'Hoe is t mogelijk, zo vlak voor vertrek 🙃'

Toen we gistermorgen wakker werden, zagen we bovenstaande foto's op de app. Wat een schrik! 

Tijdens een tropische storm is er in de hele regio chaos, maar ook op de farm is er schade aan de studentengebouwen.

Ik sprak Maarten later op de dag even; naast déze ellende was er ook al bijna 24 uur geen elektriciteit én geen water. Het is niet ongebruikelijk dat na storm en regen de watertoevoer, die via een lange slang water vanuit een bergbeek naar de farm leidt, wordt losgeslagen en dat het filter door losgewoelde aarde en stenen verstopt raakt. Ze moeten dan gewapend met machetes de bush in om alle verbindingen los te koppelen en schoon te maken. 

Maarten en Hanneke wonen er nu ruim vier jaar en in die tijd zijn de studentenverblijven én de woning voor Matthijs en Wendy gebouwd. 

In Nederland is er bij verbouwingen altijd wel gedoe met aannemers en onderaannemers, maar dat is nog niets vergeleken bij bouwen in de jungle! Als je hout nodig hebt, moeten er eerst nog ergens een paar bomen omgezaagd (met of zonder toestemming van de overheid) en als het regent komen ze niet (en in het regenwoud wil het nog wel eens regenen). De eerste damagecontrol is ingezet, maar nu Maarten en Hanneke naar Nederland komen is Matthijs de pineut om de herstelwerkzaamheden te coördineren. Hopelijk heeft hij voldoende incasseringsvermogen om alle frustraties het hoofd te bieden! 

En dan is ook de auto (wéér) kapot en kon de garageman door de storm niet komen, zodat de familie misschien met de bus naar San José moet afreizen! 

Ik had me vandaag als doel gesteld om een afspraak te maken voor Janssenvaccinaties voor Maarten en Hanneke, want in Costa Rica krijgen ze als buitenlanders geen vaccin. Er werd een stormloop verwacht, omdat er voorlopig nog een tekort is aan het vaccin.

Om 10 uur ging de speciale telefoonlijn open, vanaf dat moment heb ik honderden keren gebeld om er doorheen te komen, maar de lijn bleef continue bezet.

Dat deed me denken aan mama die in de jaren zestig thuis op de bank met engelengeduld uren bleef bellen naar Carré om kaartjes te bemachtigen voor een optreden van Wim Kan. En dan moest zij de hele tijd het hele nummer opnieuw draaien, ik hoefde alleen steeds één knop in te drukken......

Om 13 uur werd ik tot mijn verrassing in een wachttijd gezet en kreeg ik een levende stem aan de lijn, die me niet kon helpen, omdat de personen in kwestie zélf moeten bellen voor een afspraak om te verklaren dat ze bekend zijn met de mogelijke bijwerkingen. Einde gesprek potverdorie!  ☠💀👿

Om 14 uur was ik eindelijk wéér aan de beurt met de misdadige intentie me voor te doen als Hanneke en na afloop Marcel het woord te laten doen voor Maarten. Maar de man die ik aan de lijn kreeg vroeg me op de man af of ik een afspraak voor mezelf maakte en toen durfde ik niet keihard 'ja' te liegen. De goede man was heel begripvol voor de situatie en heeft me door de hele procedure heengeloodst en nu heb ik twee afspraken voor ze volgende week vrijdag in Gouda. 🤗🤗🤗

Om alle gevoelens van stress en blijdschap te kanaliseren zijn we met onze elektrische heggenschaar de heggen op het erf te lijf gegaan, waarna we alle blad naar de composthoop kruiden.

En nu: ons welverdiende biertje op de bierbank! 

PS dit mailtje van Maarten kwam net binnen