Dag 2: 25 km naar Vijlen

Vanmorgen werd ik voordat de wekker ging al wakker van de kletterende regen op het schuine dak! Hoewel buienradar ons vertelde dat we het 's morgens verder droog zouden houden, deden we voor de zekerheid tóch onze regenbroeken aan. 

Toen we begrepen dat een ontbijt in het hotel zou bestaan uit twee belegde broodjes, jus uit een pak en automatenkoffie kozen we voor een vers croissantje bij de bakker (hier meer een Duitse Bäckerei) met een cappuccino die we als twee zwervers opaten op een natgeregend bankje.

We reden met de bus naar ons eindpunt van gister en gingen om half tien weer heerlijk op pad. 

Eerst door Duitse velden, later door bossen en vóór Vaals omhoog de Schneeberg op, de tweede van de zeven summits.

De track is slecht bewegwijzerd, zodat we genoodzaakt zijn steeds ons telefoontje te raadplegen om de route op Maps.me te volgen. Ik zou me geen raad meer weten zonder een digitale track (wat het steeds moeilijker maakt om met manlief te wandelen, hij moet daar niets van weten en zweert bij stafkaarten)

Maar, Marja, in het boekje van de DMT staat een secure beschrijving van iedere afslag, dus zo kan het ook! 

Bij het afdalen raakten we van de route en navigeerden we met Maps.me naar beneden over een wel héél steil en spekglad pad, zodat het een wonder was dat we zonder glijpartijen beneden kwamen.

We eindigden in een Heidi-alpenwei met bloemetjes! 

In Vaals bemachtigden we een plekje op een van de overvolle terrassen en at ik een (bescheiden) stuk kersenvlaai en Cecilia een gebonden aspergesoep. 

Na Vaals werd het in het bos steeds drukker met wandelaars en hoorden we, al voordat we er waren, aan de opgewonden kinderstemmen dat er een speeltuin was bij het drielandenpunt en tevens het hoogste punt van Nederland: 322,5 meter. 

Even later aten we ons brood in het gras tussen de boterbloemetjes.

                De meidoorn bloeit volop

            Holle wegen, ik ben er gek op

Op de foto's zie je het prachtige groen met steeds een andere lichtval van de zon, je mist nog wel de geur van natte bosgrond en het gekwinkeleer van de vogels, het was zó mooi! 

We eindigden de dag in het (lach niet) 'bergdorpje' Vijlen zoals ze zichzelf hier noemen, in hotel Vijverhof, een beetje suf hotel (vaste vloerbedekking op de trap, kunststof plantje op tafel) maar aten er een heerlijke aspergemaaltijd (we zijn tenslotte in het asperge-thuisland!) op onze kamer. 

Heerlijke dag!