Waterleidingduinen en Zandvoort 16 km

Ik liep vandaag met Cecilia door de Waterleidingduinen, we hadden afgesproken bij Boshut ''t Panneland in Vogelenzang.

Toen Google Maps me een route binnendoor adviseerde als de snelste heb ik die genomen, maar ik had al snel spijt toen ik twee keer moest wachten voor een ophaalbrug en eindeloos achter een tractor bleef hangen. Ik was gelukkig toch op tijd. 

Het wemelt van de herten in de Waterleidingduinen, ook al zijn ze minder schuw en kom je ze regelmatig tegen, het blíjft bijzonder om ze te zien, vooral als ze zich met sierlijke sprongen verplaatsen. 

Zoals verwacht mag worden in de Waterleidingduinen, stikt het er van de waterkanalen.

De grillige bomen die er groeien zijn nog helemaal kaal, alleen de struikgewassen kleurden groen. 

We liepen naar Zandvoort en wandelden door de weg die ik vroeger als tiener samen met Mildred fietste als we vanuit Heemstede naar het strand gingen. Vroeger stonden bij de charmante woningen met serres en veranda's bordjes met 'Zimmer frei', tegenwoordig niet meer, gaat nu waarschijnlijk via Booking.com!

Ik at er bij een snackbar de lekkerste friet sinds tijden, zelfgemaakt, lekker bruin en knapperig gebakken. Mmmmmm! Cecilia at een visje. 

Er stond een straffe noordenwind die ons heerlijk in de rug vooruit blies naar het zuiden.

De steile opgang van het strand naar de duinen door het mulle, droge zand was alvast een kleine oefening voor de klimpartijen van volgende maand in Limburg.

En als je dan boven komt......

... liggen de duinen weer voor je en valt de wind weg. 

We lagen heerlijk een half uurtje in de luwte van een duin dromerig te luieren in de zon.

Cecilia maakte een portretje van me, dat haar wil nog niet zo hard groeien, kijk nou naar dat glimmende hoge voorhoofd! 

Ik herinner me van Koot & Bie nog een fragment: " I am not bold, I only have a rather high forhead!"

NB Nog steeds geen lammetje en.... ik betrapte achter in de tuin een waterhoentje dat zich tegoed deed aan mijn zorgvuldig bedekte graszaad!