Het was helaas druilerig, grijs en mistroostig en koud weer en dan komt het Groene Hart veel minder tot zijn recht dan met een blauwe lucht erboven!
Het NOS journaal meldde dat de aprilmaand in 35 jaar niet zo koud geweest is!
De dag had een thema van vogels en die zijn er volop in de weilanden. Simone was gewapend met een vogelwijzer van de Vogelbescherming en heeft zich tot doel gesteld meer vogels te leren herkennen. Waar Marja en ik haar nog veel kunnen bijbrengen over de in het wild groeiende bloemetjes, strooit zíj met wijsheden over de verschillende soorten ganzen die we zagen.
De grutto herkenden we alle drie, omdat ie zo vriendelijk is z'n eigen naam te roepen in de vlucht én omdat we de lange snavel mooi konden zien.
Verder zagen we de kievit, de stern, verschillende eenden en ganzen (héél véél ganzen), een aantal broedende zwanen, het meerkoetje, de fuut en wat niet nader te determineren vogelsoorten.
De waterkant stond vol met voorjaarsbloeiers: fluitenkruid, koolzaad, dovenetel, hondsdraf, smeerwortel en zo meer en overal groen uitlopende wilgen. Ik verbaasde me over de enorme hoeveelheid werk die hier verricht moet zijn bij het zien van al dat snoeiwerk aan die wilgen!
De eerste pluizenbollen van uitgebloeide paardebloemen zagen er héél anders uit met dit vochtige weer, de pluisjes zien aan elkaar geplakt en maken een soort spikes.
Na maanden wandelen met als rustmoment een krentenbol op een nat, koud bankje of een boomstronk, konden we nu voor het eerst sinds de openstelling van de terrassen woensdag j.l. neerstrijken op een overdekt terras (het blééf maar miezeren) waar we klappertandend van de kou (8 graden!) met een dekentje over onze knieën en naast een stevige gasvlam, konden genieten van een cappuccino met appelgebak!
Een deel van de route liep van het stationnetje van Vinkeveen langs het voormalige spoor naar Abcoude.
Het was wel jammer dat de route een groot deel over verharde weg liep, maar dat is dit deel van het land vaak zo, de gedeelten over leuke dijkjes waren daardoor extra leuk.
Marcel heeft vanmiddag een trogje getimmerd voor de schaapjes waar we gemaaid gras voor ze in kunnen gooien. Ze zijn zó kieskeurig dat ze het niet eten als je het bij ze op de grond gooit!
Kijk ze smullen!
Moeder eend zwom weer in de vijver, ze heeft goed op haar kroost gepast, want we telden er nog negen van de elf.
Achter in de sloot ontdekten we de eerste pasgeboren meerkoetjes en.... vanmorgen zag ik een winterkoninkje uit het 'spechtennest' in de dode boom komen. Zou die er echt zijn intrek hebben genomen?
Bij schaapje Anne, de kleine die vorig jaar geboren is, begint de vacht hier en daar los te laten en komt er een pikzwart kort vachtje onder vandaan. Marcel haalde er vandaag een hele hand vol vanaf, heerlijk zacht, hij stelde voor er een charmant pruikje van te 'breien' voor op mijn kale koppie.
