Ik zal niet de enige zijn geweest die gisteravond steeds even naar buiten keek om te zien of 'het' al was begonnen.
Ik verwachtte vanmorgen een sprookjeswereld te zien bij het openen van de gordijnen, het was inderdaad wit buiten, maar er dwarrelden geen dikke sneeuwvlokken naar beneden. De wind joeg over het erf, het was guur en grijs en de dunne sneeuw werd over het dak van de buren en van de takken van de bomen geblazen.
De tuin had ten opzichte van gisteren een metamorfose ondergaan; ik had gister met vooruitziende blik de groene tuin gefotografeerd.
Ik ben ondanks de kou toch even een uurtje buiten gaan lopen, de ijzige wind sneed in mijn gezicht en joeg de sneeuw over de weilanden, een prachtig gezicht.
Van de kinderen kreeg ik foto's uit Utrecht van een park vol gezinnen met kinderen op sleetjes en Cecilia stuurde de foto met 'blije' bomen uit het Vondelpark.
Het treinverkeer ligt stil en verpleegkundigen konden overnachten in het ziekenhuis: Nederland in rep en roer.
Ondertussen viert onze Abel vandaag zijn zevende verjaardag in het warme Costa Rica!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten