Het knalde om twaalf uur behoorlijk om ons heen, ondanks het vuurwerkverbod. Gelukkig was het (zoals zo vaak op Oudejaarsdag) lekker miezerig, zodat ons rieten dak goed vochtig was. Ik houd elk jaar mijn hart vast dat er een pijl in terecht komt en de boel in de kortste keren afbrandt! Ik heb geen vluchtkoffertjes klaar staan, maar ik loop elk jaar wel te bedenken wat ik nog zou willen redden.
Het is weer achter de rug, alles lekker normaal, moeder Lies terug naar Haarlem, het huis voor onszelf. Nu nog de bomen de deur uit en over tot de orde van de dag!
Vanmorgen reed ik door de stromende regen en in de dikke mist naar Nederhorst den Berg voor de eerste wandeling van dit jaar met Cecilia, 11.7 km.
En wéér voltrok het wonder zich: de regen stopte en het bleef het de hele tocht droog! En die mist had wel iets geheimzinnigs.
De grond was een modderpoel na alle regen, we liepen enkele kilometers te ploegen door de blubber, dus ik raad aan deze route bij dróóg weer te lopen! Verder waren de paden goed begaanbaar en was het een afwisselende wandeling.
We maakten de eerste plannen voor een meerdaagse voettocht in Nederland, de Walk of Wisdom, een wandeling van 136 km rond Nijmegen. We moeten de komende tijd eens uitzoeken of dat in coronatijd mogelijk is met overnachtingen. Spannend!
Gister was het precies drie maanden na de SCT. Mijn hematoloog vertelde me eerder dat de eerste drie maanden het meest kritiek zijn voor het optreden van infecties en omgekeerde afstotingsziekte. Nu die voorbij zijn voel ik me een beetje als een zwangere die na de eerste drie maanden óók meer vertrouwen mag krijgen in een goede afloop. Heerlijk toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten