Bij het tuinieren verschuift ie steeds en moet ik hem met mijn vieze tuinhandschoenen aan weer recht trekken, het ergerde me zo dat ik hem afgegooid heb. Wel koud hoor met zo'n bloot bolletje in de tuin!
Maar.... er begint nu onmiskenbaar wat dons te groeien op de gladde schedel. Het begin is er, echt fijn!
Ook mijn nagels laten nieuwe groei zien, de oude, door de chemo verkleurde laag wordt langzaam naar het eind geduwd, dat duurt nog wel even voor ze er weer netjes en gezond uit zien.
Vanmorgen was ik weer twee uurtjes van huis voor een bloedafname, ik moet er steeds voor op een neer naar het UMCU.
Op de terugweg heb ik de auto door de wasstraat gehaald, de groene mosjes groeiden langs de ramen en er zat zelfs korstmos op de antenne! Zó vochtig is het de laatste tijd geweest. Nu glimt ie weer!
Cecilia en ik verlangen zó naar een wandeltrektocht dat we tóch weer zijn gaan kijken naar de mogelijkheden om de Walk of Wisdom rond Nijmegen te gaan lopen volgende maand.
Er blijken voldoende coronaproef overnachtingsmogelijkheden te zijn onderweg. Heerlijk om naar uit te kijken!
Matthijs en Wendy zijn met hun twee zoontjes (van anderhalf en vier) op de farm gearriveerd om samen met Maarten en Hanneke weer toe te werken naar een leven ná corona.
De jongetjes hebben dus fijn vriendjes om mee te spelen; nu afwachten of een wanneer de scholen weer de deuren openen, zodat ze zich ook onder de Spaanstalige kinderen kunnen mengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten