Vroeger, met vier kinderen thuis, was het kerstontbijt heel speciaal. Ik dekte de ontbijttafel de avond tevoren al met een kerstkleed, het mooie servies, kaarsen en versiering op tafel. Dan altijd de strijd met Marcel om de gordijnen dicht te laten en de kaarsjes aan te steken (vond hij onzin, wij wonnen meestal, want: de meeste stemmen gelden!)
Nu was het makkelijk: alleen moeder Lies aan tafel, allemaal een eitje, een stukje kerststol en een kopje koffie, klaar!
Voor de lunch haalden we Suus, Maxwell en hun adoptiehond Mac van het station. Wat een lief beest is dat! En...hij blaft niet! Hij zou volgende week een paar dagen bij ons logeren, maar door de lockdown gaat hun uitstapje niet door en loop ik dus mijn gast mis! We liepen een Branderpadje (uurtje om) en ik mocht even hondenbezitter spelen. Als kind had ik altijd een hond op mijn verlanglijstje staan, maar het is nooit verder gekomen dan een grijze speelgoedpoedel, maar wél met een échte rode, leren halsband, die trok ik dan op de stoep achter me aan alsof ik hem uitliet!
Het kerstdiner was geweldig, alles was door Marcel en Wouter zelf gemaakt, tot aan de knoflookcroutons bij de soep en het vanille-ijs bij het dessert.
We kregen een foto van de kerstlunch in Costa Rica. Later liepen ze en famille met kinderen én honden naar de weg buiten de farm (waar een beter internet signaal is) en konden we met elkaar videobellen, heerlijk om ze op zo'n dag te horen en die twee stuiterballen buiten te zien spelen samen.
Vanmorgen bracht ik schoonmama met haar zes(!) tassen logeerspullen (ze neemt altijd van alles mee, van pantoffeltjes tot aan haar eigen ontbijtbiscuitjes) én met de restjes van de kerstmaaltijd, terug naar Haarlem en was ik om 13 uur weer klaar voor de volgende ronde.
Charlotte was volgens de corona-app zondag in contact geweest met een positief geteste persoon en is gister op de vijfde dag getest. De lieverd heeft er geld tegenaan gegooid om een commerciële sneltest te laten doen, zodat ze gister al hoorde dat ze coronavrij is en dus vandaag gewoon kon komen.
Met dit laatste diner kwam er een eind aan deze kerstmarathon. Mijn rol was beperkt tot die van taxichauffeur en afwashulpje.
Door corona gedwongen zagen we alle kinderen in drie etappes, het was een stuk minder hectisch dan de hele club tegelijk, ik vond het eigenlijk superleuk zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten