Oud collega Bert postte gisteren dit plaatje, het past mooi bij mij herstelproces, vandaar dat ik hem hier deel en..... het is voor iedereen een wijze raad.
Vanmorgen liepen we voor het eerst een heel Haeckje van een uur, makkie! En wat was het mooi met stralend blauwe luchten en met rijp op de bladeren.
Vanmiddag kwam mijn hulp weer poetsen; nu ik wat vitaler word, voel ik me een beetje opgelaten als ze voor mij aan het werk gaat, zodat ik met mijn stofdoek ook wat nuttig werk verrichtte in de woonkamer. Ik schrok van alle spinragjes en de hoeveelheid stof, er is geen stofdoek meer door de kamer gegaan sinds ik half september het ziekenhuis in ging! ðŸ¤
Anita lapte de de keukenramen strak en streeploos schoon en nam al het houtwerk in de keuken af tot en met de balken van het plafond. Ze houdt van grondig! Leuk om te zien dat ze echt voldoening heeft van haar inspanningen in een huis met achterstallig poetswerk.
's middags toog ik met Marcel de tuin in om takken te hakselen. Enig werk is dat! Ik had een enorme berg takken liggen. Je steekt de takken van boven tussen de draaiende messen en een motortje trekt de tak dan naar beneden uit je handen en verhakselt ze. Af en toe kan de bak leeg gegooid op het bospad en na een uurtje is alles weg! De dunne twijgen verbrandde Marcel achter op de vlonder in een constructie van vuurkorf op een vuurschaal, dat vindt hÃj dan weer leuk!
Wat een bevoorrecht leven hebben ik toch als pensionada, ik vraag me regelmatig af hoe ik in vredesnaam voorheen tijd had om ook nog fulltime te werken met nacht- en weekenddiensten en een gezin met vier kinderen! Ik ben al zeven jaar geleden gestopt met werken nadat ik voor het eerst kanker kreeg en dan te bedenken dat het nog steeds drie jaar duurt voor ik aan mijn AOW toe ben. Ik heb jaren gedacht dat ik de 65 jaar niet zou gaan halen en nu ziet het er naar uit dat ik volgend jaar mijn gespaard pensioen kan gaan laten uitkeren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten