Ik schrik 's morgens elke keer wel even van die mevrouw met al dat haar in de spiegel als ik mijn pruik op heb, terwijl ik de avond ervoor nog mijn tanden stond te poetsen met zicht op mijn kale koppie in diezelfde spiegel, tóch voel ik me prettiger met pruik dan met mijn mutsjes op. Dan nog dat bleke koppie, die opgezette, bloedeloze lippen en de pigmentvlekken in mijn hals. Het zal nog wel even duren voordat ik mezelf weer op slag herken in de spiegel.
Bij 'Tussen kunst en kitsch' werd woensdag een theepot in de vorm van een bloemkool geshowd, die bij de Engelse theevisite fungeert als conversation-piece voor de dames. Zo'n theepot heb ik ook een poosje terug gekocht bij Xenos. Geen bloemkool, maar een lama of dromedaris, daar komen wij én onze gasten niet helemaal uit. Zo grappig om te zien hoeveel reacties deze aankoop losmaakt, met recht een conversation-piece!
Op de Facebooksite zijn er veel reacties op een post van een allo sct patiënte die negen maanden na de transplantatie nog steeds zoveel spier-, gewrichts- en stijfheidsklachten heeft dat ze maar beperkt bewegen kan. Dat maakte een storm van reacties los van medepatiënten die (tot 13 jaar na sct!) nog steeds met zulke beperkende klachten zitten.
Op zulke momenten voel ik me haast schuldig dat het bij mij zo makkelijk gaat. Het soort schuldgevoel waar zwemmer Maarten van der Weijden mee kampt, omdat hij wél genas van leukemie terwijl twee van zijn zaalgenoten het later niet zouden overleven.
Ik prijs me gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten