We zijn op onze zaal alle drie in de dip van de chemo en daarbij worden, naast de bloedcellen, ook de slijmvliezen aangedaan, zoals ze dat hier plastisch zeggen: van kop tot kont. Dat betekent dat de ingewanden danig van streek zijn: mijn kamergenoten zijn al zover heen dat ze op de steek moeten om materiaal voor kweek aan te leveren. Gistermiddag heb ik naar adem happend onder mijn deken gelegen om niet te braken toen de buurman luid knetterend de wc pot niet haalde en mijn(!) badkamer onderscheet. Verder liggen we om beurten boertjes en scheetjes te laten dat het een aard heeft.
En mijn plas ruikt naar het afvalwater van een chemische fabriek.
Vandaag heeft zuster Mathilde mijn haar afgeschoren. We hebben er maar een vrolijke sessie van gemaakt. Ik zat op een krukje op een grote stuk plastic in de badkamer. Toen ze hoorde van de hanenkam heeft ze haar best gedaan er één te maken voordat ze me helemaal kaal schoor. Ze nam ook nog de tijd om daar foto's van te nemen.
Gistermiddag was de pijn in mijn mond en keel zó toegenomen, dat ik ervan lag te huilen. Gelukkig kreeg ik er morfinetabletjes bij waar de pijn goed op zakte. Vandaag heeft de zaalarts in de visite besloten dat ik een morfinrpompje van de anesthesist krijg dat ik zelf kan bedienen.
Het wordt nu natuurlijk ook lastiger om te eten met én pijn én misselijkheid, dus kreeg ik weer invul lijstjes om op te schrijven wat ik eet én zal ik die zalvende diëtist wel weer langs krijgen om me ervan te overtuigen dat ik écht meer papjes moet eten. Brrr!
Lieve annemiek, wat ben je toch een geweldige vrouw, ondanks alle ellende blijf je leuke berichten schrijven!
BeantwoordenVerwijderenSterkte met de dip! Hopelijk gaat het snel weer beter met je!
Ik zou revenge nemen met de badkamer van de buurman! 😜😜