Waar zijn de koffers?

Nóg meer tegenslag! 

Eerst het ontbijt. Er was genoeg van alles, maar stel je een meute gestrande reizigers voor, die kriskras door elkaar heen hun bord willen volladen van het uitgestalde buffet. En dan een plekje vinden aan een vrij tafeltje tussen al dat rumoer. Gruwel! Zo stel ik me een all inclusive vakantie voor. 

We werden keurig naar het vliegveld gebracht, het vliegtuig had slechts een half uur vertraging, maar waar we al bang voor waren: na aankomst kwamen er heel veel koffers op de band, maar niet die van ons! 

Dus stonden we beteuterd in de rij om onze gegevens achter te laten. Mijn arme nieuwe koffer vol zorgvuldig bij elkaar geshopte spulletjes! Één van ons had een tracer in zijn koffer en die beweerde dat de bagage nog in Kathmandu  stond. 

Maar goed, we zijn er weer. Gek thuiskomen, zonder koffer kon ik ook het ritueel van wasjes draaien niet volgen, maar straks wél weer lekker slapen in mijn eigen bed. 

Morgen weer back to normal!

En toen kreeg de reis nog een onverwacht staartje

We probeerden er dan maar de vrolijke kant van te zien: een extra dag vakantie! 

Op het vliegveld bleek al snel dat de dag niet probleemloos zou verlopen, want het vliegtuig van Turkish Airlines had vanuit Istanbul vertraging, waardoor wij te laat vertrokken, tóch nog even de illusie hadden, dat het misschien nog wel zou gaan lukken onze transfer te halen, maar bij de landing in Istanbul begrepen we, dat dát ijdele hoop geweest was. 

De chaos die er toen ontstond was heel onoverzichtelijk, tientallen mensen moesten ondergebracht worden in hotels, we stonden hier en daar in een rij en werden met meerdere busjes naar een gigantisch hotel buiten de stad gereden. 

Zó chic hebben we het in Nepal niet gehad. 

We konden om tien uur 's avonds ook nog eten van het diner buffet. 

Om acht uur worden we morgen weer naar het vliegveld gebracht. 

En vóór die tijd verwacht ik een uitstekend en uitgebreid ontbijt.

En tsja, dan maar een dagje later thuis. 

De laatste dag

In Kathmandu zie je veel winkeltjes met outdoor-spullen voor wandelaars, die hier naar toe komen om een trekking te doen de Himalaya in. De bekendste is de klim naar het basecamp van de Annapurna op 4000 meter hoogte, een vijfdaagse trektocht met gids en sherpa langs eenvoudige overnachtingsadressen, waarbij je kleding en slaapzak mee moet nemen die bestand is tegen 20 graden vorst.
Toen ik gister in het restaurant van het hotel een drankje deed, zag ik een groep van vijf mannen uit Hongkong van zeker 65+ en dan krijg ik tóch de kriebels, ook al wéét ik dat het me nooit zou lukken.
In onze groep zijn er ook al twee, die zeker weten dat ze terug komen voor zo'n trekking.

Toen we gisteravond in het hotel terug kwamen, was er buiten in de versierde tuin een bruiloft gaande. We hebben vanaf een afstandje de festiviteiten bekeken en toen ik ongevraagd een foto van ze maakte, groetten ze nog vriendelijk ook.

         Linzen en bonen in alle kleuren

Vanmorgen stortten we ons weer in de drukte van de stad en genoten weer van de chaotische drukte. Vandaag 'kijken, kijken, niet kopen' (die kennen ze hier óók!), hoewel, ik kocht een stukje yakkaas om mee te nemen voor Marcel. 

En hier staat ze in vol ornaat in alle bij elkaar geshopte kleding (ga ik dat thuis ooit nog eens aantrekken?)  

Het doel van onze stadswandeling was het Durbarplein, waar net als in de twee eerdere koningssteden een groot complex was van talloze tempels rond het koninklijk paleis. 

En óverál duiven, kijk hoe mijn model blijft zitten, terwijl de rest opvliegt. 

We werden gezegend door de 'Living goddess' van Kathmandu, ook hier een uitverkoren meisje die in het tempelcomplex woont

En toen kwam er een einde aan deze kleurrijke reis door Nepal.

Vanavond het farewell-dinner, morgenochtend vertrek en door het terugzetten van de klok morgenavond weer terug in (besneeuwd?) Woerden. 

Kathmandu

We hebben geboft met het weer deze weken. De regentijd is voorbij, het was elke dag droog en zonnig met temperaturen tussen 20 en 25 graden. Ik hoorde dat er vandaag in Nederland een code geel met sneeuw en gladheid is (gniffel).

Het is vandaag iets frisser, in het hotel laten ze de airco's nu warme lucht blazen.

      De nationale maaltijd is de Dahlbath

Het wordt traditioneel opgediend op een groot bord met bakjes voor de curry en de dahl, dat is toch een feest als ze dat voor je neerzetten? 

        Deze man rijgt bloemenkettingen

Vandaag hadden we een 'vrije' dag, gingen we de straat op en werden we opgenomen in een wirwar van straatjes vol kleine winkeltjes, toeterende scooters, aftandse riksja's, offerplaatsen en tempeltjes, één grote, kleurige chaos! 

Één van de tandarts-'klinieken' die we tegenkwamen

 Een populair drankje is de Lassi, schuimig geklopte koude melk met fruit

Na alle drukte zochten we met z'n vieren even de rust op in de Garden of Dreams

Bij zo'n rondgang langs al die winkeltjes ging ik tóch een paar maal voor de bijl, zodat ik nóg twee Yoga-shirts kocht, één met een mandala en één met een Ganesh én een zakje massala-thee.

Nog één dag te gaan en dan moet ik van al deze kleuren weer wennen aan ons grijze landje.

PS Toen we Sarita, onze Nepalese gids, vroegen of de naam Nepal iets betekent gaf ze het volgende antwoord: Never Ending Peace And Love. Die is lief hè?

Naar Kathmandu: 200 km of 17.000 'stappen'

Vandaag de laatste reisdag. Deze keer waren we 10 uur onderweg om 200 km af te leggen van Pokara naar Kathmandu over verschrikkelijke wegen. Ze zijn overal aan het werk om wegen te herstellen, die kapot zijn gegaan na de aardverschuivingen bij de overstroming van september jl. Vooral in de bergen was dat griezelig, smalle wegen zonder vangrails langs diepe, steile afgronden. En dan rijdt er van alles door elkaar: bussen, busjes, vrachtwagens, personenauto's en scooters. Ze halen elkaar op de griezeligste plaatsen in. 

Ik luisterde met mijn ogen dicht naar een luisterboek en verschillende podcasts, zodat ik het niet al te nadrukkelijk beleefde.

Onderweg hadden we het mooiste zicht op de Himalaya tot nu toe, want het was nu zó helder, dat we een hele rij bergen in beeld kregen (foto 2 moet achter foto 1 geplakt). 

Het laatste hotel is ook meteen het chicste, een strak opgemaakt kingsize bed voor mij alleen. 

Nog twee dagen te gaan in deze bizar drukke, lawaaierige stad, waar politieagenten tevergeefs proberen het verkeer in goede banen te leiden.

En toen weer tempels

Vandaag was het weer tijd voor wat cultuur na onze escapades van gister. 

De scholieren wilden graag poseren, waarna er nog legio foto's werden gemaakt met ons in hun midden

Het valt op dat de tempels hier niet net als de grote kerken in Europa (de Dom in Milaan, de St Pieter, de Dom van Keulen, norm maar op) voornamelijk door toeristen worden bezocht, maar dat het levende plekken zijn, waar westerse toeristen een héle kleine minderheid vormen. Nepalesen en mensen uit India komen hier met religieuze doeleinden tempels bezoeken en offers brengen. 

Vanmorgen begonnen we met een bezoek aan een tempel met een grot. Er was een ceremoniein de buitenlucht gaande van Hindoestaanse vrouwen, geleid door een priester. Het was fascinerend om te zien. Onze Nepalese gids zei dat we foto's konden maken, het voelde wat ongepast, maar het was té mooi om niet vast te leggen. 

Gebedsmolens In het Klooster van de Tibetaanse monniken, die in de zestiger jaren naar Nepal vluchtten

        Een mandala van gekleurd zand

Er was een tempel gewijd aan de Dalai Lama, die als banneling nu in India is.

❤️

Nadien bezochten we een levensgroot standbeeld van Shiva, boven op een bergtop en zo wisselen we Hindoeïsme en Boeddhisme af. We krijgen de indruk dat er geen strijd is tussen de twee geloven hier. 

           Ganesh, de zoon van Shiva

Ik heb begrepen dat Shiva, Brahma en Vishnu de drie belangrijkste drie goden in het Hindoeïsme zijn; ze staan voor schepper,  instandhouder en vernietiger staan, waarin Shiva de vernietiger is. Er zijn zóveel goden in het Hindoeisme, dat ik geen moeite ga doen daar íets van te begrijpen. 

We hadden vandaag de top van de berg opnieuw een mooi uitzicht op de pieken van de Himalaya. We kunnen ze inmiddels zelfs benoemen! 

     Offerschalen zijn ter plaatse te koop

             Hier nog Hindoevrouwen

en hier weer bij een Boeddhistishe stupa op een andere bergtop

En toen een 'hike' naar beneden, een paar honderd meter naar beneden, niet vermoeiend, maar wel lastig. 

Beneden aangekomen werden we over het meer naar onze startplaats teruggeroeid

We lunchten in een tentje aan het water, waarna ik terugliep naar het hotel en even de tijd voor mezelf opzocht, terwijl de andere dames een massage geregeld hadden.

   Ik liep in het donker langs de boulevard

en zat op een terras met WiFi om mijn blog te schrijven, te eten en de dag opnieuw te beleven. 

Morgen terug naar Kathmandu, het laatste stukje van onze reis. 

Ik heb zicht op de wandelboulevard en zie in de avond toeristen en groepen Nepalese jongeren langslopen, die met de armen om elkaars schouders geslagen langs flaneren. Zo zoet!