Kustroute dag 4, met Suus naar Haarlem: 18.8 km

Deze dag was top! 

Ik werd om 6 uur al wakker van het geklos van mijn gastvrouw door het huis; ze had me al wel verteld dat ze een early-riser was, alleen veel luidruchtiger dan je van een oudere dame verwacht. Maar het is ook wel heerlijk om wakker te zijn en er nog lekker niet uit te hoeven. Míjn wekkertje ging pas om 8 uur af.

Ik zal jullie niet vervelen met het opsommen van alle heerlijkheden die ze voor me had klaargezet. Ze bleef bij me aan tafel zitten en vertelde de geschiedenis van het pand waar ze in woont, verhaalde trots over de grootste sluizen van de wereld in het Noordzeekanaal en ze bleek in haar werkzame leven archivaris te zijn geweest in het Haarlemse archief in de Cecilasteeg waar Marcel en ik ons eerste huis hadden! 

Ik liep naar station Santpoort Noord waar Suzanne vanuit Utrecht aankwam, we liepen de route van vandaag samen. 

Ze praatte me bij over alle perikelen rond de koop van haar huis met hypotheken, samenlevingscontracten, verduurzamingsplannen, inboedel- en opstalverzekeringen en wat er allemaal nog meer geregeld moet worden. Spannend allemaal! 

         De zon bleef de hele dag schijnen! 

Suus en ik liepen in 2014 onze eerste Camino samen, voor vertrek liepen we regelmatig dagtochten om ons voor te bereiden en in de jaren erna zijn we een keer of vier samen op Camino geweest. 

Een dag als vandaag brengt dus veel goede herinneringen! We schieten meteen in een gezamenlijke wandelmodus. Héél fijn! 

En nóg leuker, ze vroeg of ik in de zomer een week met haar wil wandelen op een Camino. Superleuk! 

Dit stuk van de Kennemerduinen kennen we allebei goed, het is altijd prachtig om er te zijn. 

We liepen naar zee en toen een stuk zuidwaarts naar Parnassia, een gezellige en drukke strandtent waar we lunchten. Nadien door de duinen naar Overveen waar we een stop hadden in een eveneens druk bezocht restaurant waar ik kennis maakte met de Chai Latte. Ik heb als provinciaal best vaak omgang met stedelingen, maar dit verschijnsel had nog niet eerder mijn pad gekruist. 

Chai is de naam voor thee in veel Oosterse landen.

Wat nu als Chai Latte op de Nederlandse kaart staat is een Indiase theemelange die bestaat uit zwarte thee met specerijen als kardemom, kaneel, gember, steranijs, zwarte peper, kruidnagel, nootmuskaat en venkel en dan met opgeklopte melk. Ik vond het superlekker! Een echt winters drankje. Suus beweert dat je Chai als Pickwick theezakje kan kopen. 

Als ik Google is dat zo! Die ga ik morgen halen! 

We liepen van Overveen door naar Station Haarlem en reisden samen terug. 

Ik vertrok woensdag in mineur, maar kom vandaag terug in majeur. Helemaal fijn! 

Kustpad dag 3, naar Driehuis: 18 km

Ik sliep prima in mijn smalle bedje vannacht, ik ben er niet uitgerold. 

Ik heb wel een nachtmerrie gehad, ik reed zó de gracht in met mijn autootje. Ik weet dat ik tweemaal hard 'Help' riep, maar er kwam niemand om me te redden. Zó fijn als je dan wakker wordt! 

Er wachtte me deze keer geen feestelijk ontbijtje. Er stond een vreugdeloos mandje brood met droge kaas voor me klaar, ik zat in mijn uppie aan tafel en kreeg een kop oude, lauwe thee. Na wat gepraat over de effecten van Tata Steel op de volksgezondheid nam ik afscheid, ik zwaaide naar de verschoten kunststof tuinkabouters in het treurige voortuintje en week even van de route af om de dag op het strand opnieuw en vrolijker te kunnen beginnen. 

Ik trakteerde mezelf op twee koppen koffie en een stuk appeltaart in een gezellig restaurantje en startte om 10 uur aan de wandeling van vandaag. 

                          Tata Steel

De route van vandaag was een stuk minder mooi dan de afgelopen dagen: minder natuur, meer verkeer, stukken langs de weg, Tata Steel en andere industrie.

Tussen Wijk aan Zee en IJmuiden loopt het Noordzeekanaal, zodat de route via Velsen liep, waar de pont me naar de overkant bracht. 

Aan boord kreeg ik van een krasse knar met fietshelm en windjack een college over de heilzame uitwerking van beweging op het menselijk brein, terwijl hij en passant uit de doeken deed wat voor monstertocht er vandaag op zijn programma stond. Ik knikte beamend en vol ontzag en was blij weer afscheid te kunnen nemen. 

Oud Velzen is klein maar schattig, alle op de kaart aangegeven horeca was helaas dicht of opgedoekt

De route liep over landgoed Beeckestijn, waar ik me in de deftige brasserie liet verwennen met ......

..... verse muntthee en een rijkelijk belegd broodje carpaccio. 

Vandaag logeer ik bij een weduwe die met haar man samen heel Europa met de fiets heeft doorkruist. Het is een groot vooroorlogs huis en het is er best fris. 

Ik lig er na een warme douche nu met mijn kleren aan en mijn sjaal om op te warmen onder mijn dekbed. 

Straks ga ik naar het lokale eetcafé.

PS Bedankt voor jullie lieve berichtjes en telefoontjes toen ik het opeens even moeilijk had. 

Kustroute dag 2, naar Wijk aan Zee: 25 km

Gisteravond lag ik van onder mijn flanellen dekbedje met genoegen te luisteren naar de regen buiten in de wetenschap dat er voor vandaag opklaringen aan de kust werden verwacht. En de weerman had het helemaal goed, want vanmorgen was het helder en zonnig. 

De vrouw des huizes had haar best gedaan om van het ontbijtje een feestje te maken. Ze had een nieuw recept uitgeprobeerd: een wit afbakbroodje uitgehold, plakje spek binnen langs de rand en dan een eitje erin gebroken, daar Italiaanse kruiden bovenop en dan in de oven totdat het ei gestold was. Zag er leuk uit en was lekker. 

Net toen ik de verhalen over de kleinkinderen en het gebabbel over wandeltochten zat werd, stapte ik weer op en liep ik de duinen weer in. 

Met zon krijgt het landschap meer kleur, diepte en reliëf

Ik hield een theepauze met thee uit mijn thermoskan 

Tussen de middag at ik in de Johanna Hoeve, een Pannenkoekhuis met louter bejaarden en waar je maar keek een uitgebreide verzameling koffiemolens. Het was er zó lawaaierig dat Cecilia er niet eens naar binnen was gegaan. Ik verdroeg het in stilte en at er een heerlijk twaalfuurtje met een soepje, een kroketje en een heerlijk broodje tonijnsalade. 

Toen ik net weer op weg was, liep ik Sabine in de armen. Ze wist dat ik deze dagen in haar omgeving aan de wandel was, maar dat we elkaar tegenkwamen was wel een verrassing! 

Kennen jullie de stier van Osborne sherry? Die staat op het etiket van de flessen en het silhouet staat ook levensgroot in Spanje bij de fabriek. Ik moest er aan denken toen ik een Schotse hooglander met zijn enorme horens boven op een duin zag staan, klaar om zich op een argeloze wandelaar te storten. 

Ik vond het echt spannend om ze te passeren, ik kwam er gedurende de dag een aantal tegen en passeerde ze met een grote boog. 

Na drieën werd het al weer klammig en koud en zag het er minder vriendelijk uit. 

Het laatste uur was ik het wel zat en viel het me zwaar om wéér een zanderig duin te beklimmen. Er bleek aan het eind van de dag 25 km op de teller te staan! 

Na 25 km(!) verdiende ik wel een lekker biertje

Het was weer een verrassing waar ik terecht zou komen bij het volgende adres van Vrienden op de Fiets. Vandaag kreeg ik een kamer met twee eenpersoonsbedden, waar denk ik ook de kleinkinderen wel logeren. Ik werd niet aan tafel genodigd, dus liep ik na mijn douche het stadje in. 

Ik kwam terecht bij het Eetlokaal, een klein huiskamer restaurant waar elke dag een andere kok kookt met een eigen menu. Er schoof aan mijn tafel een Amsterdams stel aan met een peuter, dat werd een gezellige maaltijd met een Indiase wortelsoep, vegetarische paddestoelen quiche en een heerlijk appeltaartje toe.

Wéér een PS uit Costa Rica

Kijk nou wat er gebeurd is in Costa Rica, deze Tarzan is van een zwaaiende liaan gevallen en heeft zijn pols gebroken!

Kustroute dag 1, van Schoorl naar Egmond: 19 km

Ik was er helemaal niet op voorbereid toen ik gisteravond plotseling werd overvallen door een overweldigend gevoel van verlatenheid en zinloosheid. 

Kwam het door het onzalige plan om vier dagen moederziel alleen door een grijs, koud, kaal en troosteloos landschap te gaan lopen? 

Als ik omkijk naar de afgelopen acht maanden is het voor het eerst dat ik me zo voelde. Voor het slapen gaan belde ik met Maarten voor een babbeltje, maar dat was niet genoeg om het kwijt te raken. 

Vanmorgen had het nare gevoel me nog niet verlaten en smeerde ik weinig enthousiast mijn broodje voor onderweg. 

Het kostte drie uur(!) voordat ik met auto, trein en bus in Schoorl arriveerde, waar ik eerst een restaurantje opzocht voor een kop koffie (en dat werd een slaap bakkie in een leeg restaurant!☹️)

Van daaruit zag ik meteen waarom het begin van de wandeling op de kaart als Klimduin werd beschreven, ik startte met een klim omhoog door het mulle zand en stond even later in de kale bossen van Schoorl.

      Een omgeving met veel wandelroutes

Ik wandel eigenlijk nooit alleen in Nederland, daar ben ik te bang voor. Gek genoeg heb ik daar in Spanje en laatst in Italië geen last van gehad. 

Ik kan me herinneren dat ik éénmaal met Maarten als kleintje in het zitje voor op de fiets door de Kennemerduinen fietste en 'verdwaalde', ik voel nog de paniek die er bij me uitbrak, maar we zijn toen ongedeerd weer in de bewoonde wereld terecht gekomen. 

Ik had vandaag het eerste uur wel een unheimisch gevoel, maar dat verdween gelukkig. Ik zag in de joggers en mountainbikers al gauw geen potentiële moordenaars meer.

Ik liep door stukken met dit soort enge, kale kronkelige bomen, later kwamen er ook vriendelijker open stukken duin. 

Nu en dan kwam ik een koppeltje wandelende dames van zekere leeftijd (de mijne!) met haarbanden en mutsen op hun grijze koppies (hoor wie het zegt!)

Onderweg kreeg ik een telefoontje van een Camino vriendin; door een poosje gezellig te kletsen, knapte ik echt wat op en toen ik even later in Bergen aan Zee even van de route afweek om een glimp van de zee te zien en even neer te strijken in een strandtent, hervond ik mezelf weer. 

Ik warmde heerlijk door en at een grote kom stevige erwtensoep met roggebrood en spek.

De weg liep verder kronkelend door duingebied naar Egmond, waar ik om vier uur 's middags arriveerde bij Stijnie en Gerrit van Vrienden op de Fiets, leeftijdsgenoten en óók wandelaars. 

Ik werd verwelkomd met een mok thee, kreeg een fijne kamer, nam een warme douche en mocht voor de maaltijd aanschuiven voor een heerlijke ovenschotel. Gezellige kletspraat aan tafel en daarna weer helemaal tevreden met het leven naar mijn kamer, beetje appen en tv kijken in mijn bed. 

PS Kijk deze nou, de jongetjes in Costa Rica met zonnebrillen!